Kevin van Asten vertrekt bij Wittenhorst: "Trots dat ik twaalf jaar deel uit heb mogen maken van het proces"

Het was een mooi en bijzonder moment in het competitieduel tussen Venray en Wittenhorst, inmiddels ruim twee weken geleden. Een kwartier voor tijd viel Kevin van Asten (32) in en werd hij direct aanvoerder. Het waren voor Kevin zijn laatste minuten in het oranje-zwart. Na ongeveer twintig jaar, verdeeld over twee periodes, bij Wittenhorst gespeeld te hebben verkast hij naar Grashoek.

VVV
Op zijn vijfde kwam Kevin binnen bij Wittenhorst. Hij doorliep enkele selectieteams bij de jeugd, toen er interesse ontstond vanuit VVV. “Toen ik naar de D1 ging, werd ik daar opgenomen in het jeugdplan”, vertelt Kevin. “Ik trainde doordeweeks twee keer bij Wittenhorst en één keer bij VVV en speelde zowel op zaterdag (Wittenhorst) als op zondag (VVV) duels.” Uiteindelijk werd Kevin opgenomen in de jeugdafdeling van VVV, waardoor hij Wittenhorst dus verliet.

Kevin speelde uiteindelijk tot en met het seizoen 2010-2011 in Venlo. “VVV speelde in die tijd in de eredivisie, dus de kans dat je doorbrak was heel klein. Naar verloop van tijd wilde ik weer met mijn vrienden gaan voetballen. In 2011 promoveerde Wittenhorst naar de tweede klasse; toen was de keuze snel gemaakt.” Eenmaal terug in Horst deed Kevin precies datgene waarvoor hij bij VVV vertrok: weer lekker voetballen in het eigen dorp. “We presteerden direct naar behoren”, blikt hij terug. “We hadden een elftal met een mix van jong talent en spelers met ervaring, zoals Joost van Wijk, Dennis van den Bekerom en Tom Boumans. We pakten verrassend de eerste periodetitel, bleven bovenin meedraaien en werden uiteindelijk zelfs kampioen.”

Noodlot
In de jaren die volgden werd Wittenhorst een stabiele eersteklasser. Dat gebeurde erg vaak met Kevin in de basis. Waar hij aanvankelijk nog vooral op het middenveld speelde, net zoals bij VVV, verscheen Kevin later ook steeds vaker als linksback of centrumverdediger op het wedstrijdformulier. In de jaren onder Jan Lauers speelde Kevin naar eigen zeggen zo’n 80 tot 90 procent. Totdat het noodlot toesloeg op 6 mei 2018. “In de week daarvoor scoorde ik nog in de halve finale van de beker tegen Bekkerveld”, blikt Kevin terug. “We bereikten de bekerfinale en speelden daarvoor nog een competitiewedstrijd tegen Deurne. Ik zei nog tegen mijn vader: ‘Vandaag moet je zorgen dat je geen kaart pakt en niet geblesseerd raakt.’ Ik wilde de bekerfinale natuurlijk sowieso meemaken. Na een half uur tegen Deurne ging het mis. Ik wilde een bal wegwerken naar de zijkant, maar ik knapte door mijn knie heen. De knieschrijf lag erlangs.”

Kevin zag de bekerfinale (die door Wittenhorst overigens werd verloren van Gemert) in rook opgaan. Wat volgde was een pittige revalidatie. “Een operatie bleek al snel noodzakelijk. Dat is gebeurd in Mill. Ik bleef echter klachten houden en kon maar niet die honderd procent fitheid aantikken. Ik ben achteraf gezien ook een paar keer te vroeg begonnen en heb er een hele tijd mee lopen sukkelen. Na anderhalf jaar besloot ik om het nog een keer te laten opereren. Dat is toen gebeurd in Geldrop, bij de sportarts van PSV. Die operatie ging goed. Daarna ben ik gaan herstellen bij Ron Beurskens. Uiteindelijk waren we na die tweede operatie ongeveer drie jaar verder.”

Rentree
Het siert Kevin maar wat dat hij niet besloot de handdoek in de ring te gooien. “Daar heb ik nooit over nagedacht”, maakt hij desgevraagd meteen duidelijk. “Ik heb altijd voor ogen gehad hoe mooi het is om te voetballen in het selectieteam van je dorp. Voor de tweede operatie heb ik gezegd: ‘Ik laat me nog één keer opereren. Lukt dat niet, dan heb ik er in ieder geval alles aan gedaan. Uiteindelijk heeft het erin geresulteerd dat het gelukt is.”

Halverwege het seizoen 2022-2023 maakte Kevin zijn langverwachte rentree in het eerste. Na al de nodige minuten bij het tweede elftal gemaakt te hebben viel Kevin in november 2022 in tijdens het uitduel met EHC. In de afgelopen anderhalf jaar maakte Kevin de nodige minuten, maar verscheen hij niet meer structureel in de basis. Daar is hij realistisch over: “Ook over die laatste periode overheerst het positieve gevoel absoluut, vanwege de prestaties die we met het team neer hebben gezet, het feit dat ik terug ben gekomen en onderdeel heb mogen zijn van de successen. Natuurlijk wil je altijd zo veel mogelijk spelen, wat dat betreft is het niet altijd even gemakkelijk geweest. Toch heb ik altijd mijn rol gekend en gepakt in het team, onder meer door samen met bijvoorbeeld Willem Heijnen en Joost van Rensch de jonge jongens te helpen.”

Grashoek
Aan Kevins periode bij het eerste elftal kwam vorige maand dus een einde na het uitduel met Venray. Hij dacht er goed over na wat hij wilde gaan doen, sprak met Wittenhorst over een rol als leider bij het eerste elftal, maar is nog veel te fanatiek om te stoppen met voetballen: “Ik heb bij Grashoek bewust de keuze gemaakt om van de top van het amateurvoetbal af te stappen en lager te gaan voetballen. Ik heb vooral weer zin om in een nieuwe omgeving zo lang het nog kan wekelijks lekker te voetballen en de jonge jongens en het team te helpen.”

Dat er daarna weer een tijd komt waarin Kevin in een andere functie weer structureel bij Wittenhorst terechtkomt, weet hij zeker: “Er hoeft niemand bang te zijn dat ik definitief weg ben”, zo verzekert Kevin. “Ik blijf sowieso lid van Wittenhorst en zal vroeg of laat terugkeren in wat voor rol dan ook. Ik heb echter lang gerevalideerd en wil nog zo lang mogelijk blijven voetballen.”

In Grashoek zal hij altijd terug kunnen vallen op zijn ervaring en herinneringen die hij al bij Wittenhorst maakte: “De twee kampioenschappen, het halen van de bekerfinale en het meedraaien in de top van het amateurvoetbal zijn voor mij toch wel de hoogtepunten. Er zijn daarnaast door de jaren heen veel vriendschappen ontstaan. Waar ik het meest trots op ben is dat ik twaalf jaar tijd onderdeel uit heb mogen maken van het proces dat Wittenhorst heeft doorlopen: van een grijze muis in de derde klasse tot een van de top-amateurclubs uit de regio.”