Kosterman: "Ik ga de gemoedelijkheid van Wittenhorst missen"

Na drie seizoenen nam Ton Kosterman onlangs afscheid als trainer van Wittenhorst 1. De Wijchenaar (54) blikt in een interview terug op drie seizoenen hoofdtrainerschap. 

Ton, om te beginnen: de laatste training bij Wittenhorst zit erop. Hoe heb je het afgesloten?

“Vorige week donderdag hebben we de laatste training gehad. Aankomende week hebben we met het team nog een afsluitende barbecue en dan zit het seizoen er officieel op.”

Je bent nog speciaal naar Horst gereden om de parkcommissie van een stuk vlaai te voorzien.

“Klopt, dat doe ik altijd. Het is misschien niet altijd zichtbaar, maar als accomodatiebeheerder bij Sportclub Woezik weet ik als geen ander wat voor werk een parkcommissie doet. Ik heb ze bedankt voor al het werk wat ze de afgelopen drie jaar achter de schermen voor de club en voor het team gedaan hebben. Een geweldige commissie die het prachtige sportpark van Wittenhorst tot in de puntjes verzorgd”, aldus Kosterman. 

Jouw drie seizoenen bij Wittenhorst worden, de laatste anderhalf jaar, overschaduwd door het coronavirus. Als je terugkijkt op deze drie seizoenen, welk gevoel overheerst er dan?

Kosterman: “Het plan was om, na mijn periode als hoofdtrainer bij Woezik, een tijdje te stoppen als trainer. Toen kwam Wittenhorst om de hoek kijken. Sjoerd van der Coelen, mijn opvolger bij Wittenhorst, was toentertijd mijn ‘koppeling’ naar Wittenhorst. Toen ik eenmaal begon, vond ik het hartstikke leuk en zeker het eerste half jaar waren we ook succesvol. Vervolgens werd duidelijk dat een aantal spelers zou gaan vertrekken en wegens een overvol speelschema en blessures hebben we qua resultaten het seizoen niet afgesloten hoe we dit eigenlijk voor ogen hadden. Voor het tweede seizoen hebben we doorgeselecteerd, de selectie verjongd en toen corona zijn intrede deed stonden we vijfde in de 1^e klasse.”

“Ondanks de situatie waarin we zaten, bleef mijn gevoel bij de club en het team goed. In augustus startten we de voorbereiding op dit seizoen vol goede moed en enthousiasme. De timing van de aankondiging dat ik na dit seizoen zou vertrekken was ongelukkig, omdat enkele dagen later de competitie werd stilgelegd. Deze samenloop van omstandigheden heeft mij wel een knauw gegeven. Ik vond het jammer dat Wittenhorst besloot om niet met me verder te gaan, omdat ik het een fijne club vind en we ook dit seizoen weer een mooie groep hadden staan. Ik begreep de beslissing anderzijds wel en ook de stappen die de club in de toekomst wil gaan nemen. 
Vervolgens komen we in een periode dat je alleen maar mag trainen. De jongens weten dat ze niet naar een wedstrijd toeleven en voor een trainer is het dan moeilijk om iedere keer met dezelfde motivatie op het veld te staan. Vervolgens viel het voetbal helemaal stil. Uiteindelijk berustte ik mij in de situatie. Het gevoel overheerst dat ik nooit écht iets heb kunnen neerzetten, ook omdat ik het gevoel had dat er dit seizoen écht iets had ingezeten. Enerzijds overheerst er dus een teleurstellend gevoel, anderzijds ook het positieve gevoel over de club, de spelers en de prettige manier waarop ik bij Wittenhorst heb mogen werken”, aldus de nieuwe trainer van Juliana ’31. 

Dit seizoen beschikte je over een uitgebalanceerde groep, een groep met een goede mix van talent en ervaring. De vooruitzichten en eerste resultaten waren heel goed. Tot wat was Wittenhorst 1 in staat geweest?

Ton: “Ik ben er van overtuigd dat we hadden meegedaan voor het kampioenschap. Je kunt nooit zeggen dat we het waren geworden, maar ik dichtte ons een goede kans toe. Begin dit seizoen schatte ik ploegen als sv Venray, Venlosche Boys en ZSV als grootste concurrenten in. We waren absoluut bij de eerste vijf geëindigd.”

Jouw doel met Wittenhorst was om de hoofdklasse te behalen. Nu ga je dit als trainer bij Juliana ’31 in Malden alsnog doen. 

“Klopt, maar ik had het graag met Wittenhorst behaald. De basis stond en de randvoorwaarden waren aanwezig om de stap te gaan maken. Nu ga ik dit inderdaad bij Juliana ’31 doen, maar dat is niet omdat het een hoofdklasser is. Ik ben selectiever geworden als het gaat om mijn nieuwe club. Een jongere trainer pakt wellicht de eerste kans aan die voorbij komt. Ik had ook best bij een 2^e klasser willen werken, want in deze fase van mijn loopbaan ga ik niet overal op in. Een aantal ingrediënten moet aanwezig zijn bij een club en bij Juliana ’31 is dit het geval.”

Jouw voorganger bij Juliana ‘31, Remko Bicentini, was bondscoach van Curaçao en is nu assistent-trainer bij Canada. Ambieer jij een dergelijke carrière of bevalt het je prima in Nederland?

“Ik ben heel avontuurlijk, zo zou ik heel graag iets in het buitenland willen doen. Dat hoeft niet in de voetballerij te zijn. Een Bed and Breakfast in Spanje of Italië lijkt me bijvoorbeeld fantastisch. Naast het klimaat, trekt de sector toerisme me ook aan. Mensen komen bij jou op vakantie, komen met een glimlach en veel plezier naar je toe en je maakt hen gelukkig, wat altijd een doel is voor mij. Een eiland als Curaçao zal mij echt niet bellen, maar mochten ze dat doen, dan teken ik vandaag nog”, zegt Kosterman met een grote glimlach.

“Ik ken Remko al verschillende jaren en toen hij bondscoach werd, feliciteerde ik hem en vertelde ik hem dat ik ‘positief jaloers’ was. Het lijkt me prachtig om ooit zoiets mee te maken”, aldus Kosterman.

Kosterman gaat binnenkort beginnen aan een nieuw avontuur bij Juliana ’31, waar ook verschillende dragende krachten afscheid hebben genomen. 

“Er stond een groep bij Juliana ’31 die aan de bovenkant van de hoofdklasse kan meedraaien. De technische man van het eerste elftal kreeg geen signalen dat er spelers zouden vertrekken en ging er dan ook vanuit dat de groep intact zou blijven. Wat je dan ziet gebeuren, net als bij Wittenhorst, is dat wanneer er een of twee spelers aankondigen te vertrekken, er meerdere volgen. Net als bij Wittenhorst een aantal jaar geleden, beschikte men bij Juliana over een soort vriendengroep die al langer samenspeelde. Nu zie je, in tegenstelling tot vroeger, dat men eerder voor zichzelf kiest in plaats van voor een club. Dit is een goed recht voor iedereen, maar een aderlating voor de club. Daarnaast kies je natuurlijk ook voor de groep die er staat, dus dat er dan alsnog spelers vertrekken, is een tegenvaller. Er zijn alsnog enkele spelers aangetrokken en ik heb er vertrouwen in dat er een goede groep staat.”

Jouw opvolger Sjoerd van der Coelen lijkt te moeten gaan bouwen aan een grotendeels nieuwe ploeg. Welk advies geef je hem mee?

“Vooral zichzelf blijven. Bij Juliana raak ik ook wat spelers kwijt die aan de bovenkant zaten. Je moet nooit in paniek raken en geloven in waar je mee gaat werken. Sjoerd moet vooral doen wat hij denkt te moeten doen, daar loopt hij ook al lang genoeg voor mee. Hij heeft het tot dusver goed gedaan in zijn carrière en daar moet hij vooral op voortborduren.”

Kosterman voorziet grote kansen voor de talentvolle jeugd die doorstroomt. Hij is lovend over spelers als Ravi Arts, Nick Driessen, Niek van der Sterren en Bono Wijnhoven.

“Het eerste elftal bestaat nog altijd uit een kern van een aantal ervaren en talentvolle spelers. Daarnaast komen spelers als Ruud Meijers en Niek van der Sterren weer terug na blessures en ben ik onder de indruk van jongens die nu doorstromen vanuit de JO19-1 en het tweede elftal. Spelers als Ravi Arts, Nick Driessen, Niek van der Sterren en Bono Wijnhoven hebben hun minuten al gemaakt in het eerste elftal en trainen structureel mee. Natuurlijk wordt het team jonger, maar dit ga ik bij Juliana ook meemaken. Pas na een aantal wedstrijden kun je zeggen waar je staat ten opzichte van de concurrentie.”

Ten slotte: wat ga je het meeste missen aan Wittenhorst?

Kosterman: “De gemoedelijkheid, al verwacht ik dat ik die ook bij mijn nieuwe club ga terugvinden. Ik heb in het verleden ook altijd voor clubs gekozen waar die sfeer aanwezig is. Ik kan geen een club aanwijzen waar ik me niet heb thuis gevoeld. Ik ga de omgeving missen; een prachtig sportpark met goede faciliteiten. Het sportpark ligt in een prachtige omgeving en de ligging is perfect. Wel verwacht ik deze elementen bij mijn nieuwe club terug te vinden. Daarnaast ga ik ook de groep waar ik mee heb gewerkt missen, want ik heb het gevoel dat we dit seizoen succes hadden kunnen behalen.”

“Omdat ik niet fysiek afscheid kan nemen, wil ik via deze weg iedereen bedanken waar ik de afgelopen jaren mee heb samengewerkt. De supporters, leden en het bestuur hebben mij altijd gesteund en met respect en waardering behandeld. Hier ben ik ze dankbaar voor. Ondanks corona kijk ik positief terug op de drie jaar die ik bij deze mooie vereniging heb mogen meemaken. Ik wens iedereen bij Wittenhorst veel geluk en een goede gezondheid toe”, sluit Ton af.