De Vrijwilliger Vrijdag: Jan Beijers

Iedere vrijdag vertelt een vrijwilliger wat Wittenhorst voor hem of haar betekent en waar de club voor staat. Deze week de beurt aan Jan Beijers. Hij staat inmiddels alweer zo’n twintig jaar op de Horster velden en is al vele jaren (jeugd)trainer. ”Beleving, net zoals in Brabant, daar moeten we aan werken.”

Jan is 53 jaar en getrouwd met Annemarie. Zij hebben twee kinderen: Marloes (24) en Ruud (22). Marloes heeft jaren bij Wittenhorst en Oxalis gekorfbald, maar nu niet meer. Zij woont in Den Bosch. Ruud heeft in de jeugd bij Wittenhorst gevoetbald en is nu nog steunend en supporterend lid. Hij woont nog thuis. Verder hebben ze nog twee honden: Diego en Choco.
Jan: “Toen wij in 1990 vanuit Belfeld in Horst kwamen wonen, voelde dat meteen goed. Hier hebben we nog steeds geen spijt van gehad. Bij Wittenhorst is dat niet anders. Niet stads en niet dorps, er precies tussenin. Doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg.”

“Van 1998 tot 2010 heb ik bij de veteranen een balletje proberen te trappen. In 2001 ging Ruud in de F6 voetballen en ben ik als trainer/coach, zoals zoveel vaders, bij de Wittenhorst jeugd terecht gekomen. Vanaf 2001 heb ik 3 seizoenen bij Ruud in de lagere F gezeten. Toen hij naar de E ging, werd ik gevraagd om Hoofdtrainer van de F1/F2 te worden. Ook dit heb ik 3 jaar gedaan, om vervolgens als Hoofd Onderbouw van de D, E en F, voor de technische zaken verantwoordelijk te zijn. In die twee jaar heb ik, omdat er geen trainer voorhanden was, ook nog de D2 getraind. Daarna weer 3 jaar F1/F2 en in deze periode ook nog tegelijkertijd een jaar de C4 van zoon Ruud getraind, om in oktober 2011, na het tussentijds vertrek van de toenmalige D1 hoofdtrainer, over te stappen naar de D1. Tot en met 2016 heb ik afwisselend de D1 en de O12 getraind."

"Afgelopen seizoen, oktober 2016, vertrok de trainer van Dames 1 en heb ik het als een uitdaging gezien om eens een keer te ervaren hoe het is om dames te trainen. Het was een heel leuke en positieve ervaring. Je moet damesvoetbal en herenvoetbal niet met elkaar vergelijken. Beide hebben hun eigen charmes. 
Dit seizoen train ik de JO12-1. Dit team stond voor de winter in een hele zware klasse (Hoofdklasse). We speelden tegen teams die wel 3 keer in de week trainen. De jongens en meiden hebben zich desondanks goed ontwikkeld en dat hopen we in de voorjaarscompetitie op te pakken. Verder vlag ik momenteel nog alle thuiswedstrijden van de Dames 1 en fluit ik regelmatig jeugdwedstrijden", aldus Jan.

Jan: “Een samenleving wordt sterk door diversiteit en samenhang van alle clubs, verenigingen en burgers. Het is mooi dat Wittenhorst hierin een soort van voortrekkersrol wil spelen. Het is geweldig dat Wittenhorst zo gegroeid is, maar groot worden heeft ook nadelen. Net zoals in de maatschappij, zorgt de toenemende individualisering ervoor, dat de onderlinge samenhang onder druk komt te staan. Iedereen moet zijn verantwoordelijkheid nemen om bijvoorbeeld de ballen, materialen, lokalen, velden etc. bij Wittenhorst te koesteren en niet denken dat degene die na hem komt het wel oplost. Wij komen met de JO12-1 heel veel in Brabant bij grote clubs waar Wittenhorst zich heel graag mee wil meten. Als je dan ziet hoe die verenigingen de accommodaties en de randvoorwaarden tip top in orde hebben, dan denk ik: “Dat moeten wij in Horst ook kunnen.” Beleving, net zoals in Brabant, daar moeten we aan werken.”